DE CIRKEL: VEELZIJDIG IN EENVOUD

Afgelopen weekend heb ik een bijzondere workshop mogen geven. Een workshop met als onderwerp “enso”, de zencirkel. Zo eenvoudig als de vorm zich voordoet, zo complex is de uitvoering en zo veel kun je aflezen aan het uiteindelijke resultaat. Het is een bijzonder aansprekende vorm, die in vele culturen van groot belang is. We hebben ons eerst los gemaakt door het schilderen van vele cirkels door elkaar, nat, droog, dun, dik, linksom, rechtsom . . . Vervolgens zijn we de cirkels gaan neerzetten met behulp van verschillende materialen. De deelnemers waren rechtshandig, maar bleken linkshandig verrassend vaardig in het schilderen van een cirkel. Daarover filosoferend kwamen we tot de conclusie, dat je als rechtshandige gewend bent cirkels te zetten door onze schrijfwijze van links naar rechts en letters als a, c, e, o enz. te schrijven. Ga je dit ineens met je niet-dominante hand doen, dan vraagt dit concentratie en aandacht, precies wat een cirkel nodig heeft. Later realiseerde ik me dat acceptatie in dit geval ook een grote rol speelt. Je verwacht van een “eenvoudige” vorm dat hij meteen goed op papier komt. Teken je met je niet-dominante hand, dan is de eerste verwachting “dat het toch wel niks zal worden”. De verrassing is des te groter als blijkt dat het tegendeel waar is.