Categorie: Blog

ANDERS DAN ANDERS…

De eerste lessen na lange tijd van stilte zitten erop. De handgel stond klaar, inktstaven kregen een geplastificeerd jasje, vilten onderleggers, die in de was kunnen, lagen op tafel en alles keurig voor en na de les goed schoongemaakt. Een voortdurend denken aan 1,5 m afstand bewaren en zó bezig met alle voorzorgsmaatregelen dat aandacht voor de les zelf er bijna bij inschoot. Even wennen dus…
Het onderwerp van de les: grassen, wilde grassen, die meebuigen met de (tegen)wind, in allerlei soorten en maten door en naast elkaar leven en elkaar bij tijd en wijle ondersteunen om overeind te blijven. Nu pas zie ik dat er geen toepasselijker onderwerp was om mee te beginnen.

EEN KLEINE TERUGBLIK…

Een nieuwe website en een nieuw blog: door de drukte van de afgelopen maanden vond ik niet de rust om stukjes te schrijven. Wat erg jammer is, want er is zoveel moois gemaakt en gedeeld door cursisten. Dus heb ik nu even de tijd genomen om hier een compilatie van te maken en dit als eerste te delen op deze vernieuwde site.

SUMI-E DOOSJE

Een knuffel op afstand, een troostend woord, een vrolijke groet en nog veel meer… dat is wat een kaartje doet. Het brengt de verzender en ontvanger eventjes dicht bij elkaar, omdat het iets meer aandacht vraagt. Iemand heeft de tijd en moeite genomen om een kaartje uit te zoeken dat bij je past, met zorg een persoonlijke tekst geschreven en de moeite genomen om naar de brievenbus te lopen. Ook als persoonlijke boodschap bij een cadeautje of bloemetje zorgt het voor een blij gevoel. Dat is mede de reden dat ik ansichtkaarten van mijn werk verkoop. Ik ben zelf dol op kaarten sturen, geven en krijgen.
Vaak nemen mensen de tijd om een of meerdere mooie kaarten uit te zoeken, maar op de Japanmarkt was een jonge vrouw zo zorgvuldig bezig dat ik er nieuwsgierig van werd. Ze vertelde me dat ze van de kaarten een doosje wilde maken en ze daarom kaarten zocht, die goed bij elkaar pasten. Haar naam is Denise Smeets en hieronder zie je het prachtige resultaat. Van kaarten krijg je een blij gevoel…

AMBACHT EN VAKMANSCHAP

De vakantieperiode is aangebroken, voor velen een prettig vooruitzicht, anderen (zoals wij) zijn alweer terug van weggeweest. We hebben dit jaar weer een bijzondere reis naar Japan mogen maken. Osaka was onze uitvalsbasis en van daaruit hebben we Kyoto, Nara, Asuka, Koyasan en nog veel meer plaatsen bezocht. Tentoonstellingen, tempels en Bunraku poppentheater hadden onze volle aandacht, maar wat mij eigenlijk altijd het meest bijblijft zijn de ontmoetingen met andere mensen. De hulpvaardigheid van Japanners is ongekend en het is verbazingwekkend hoever je komt met handen en voeten en vertaalapps en uiteraard de wil om elkaar te begrijpen. Dankzij een heel vriendelijke dame bij inktstavenmakerij Kobaien kwamen we terecht bij Akashiya, waar men al zo’n 380 jaar ervaring heeft met het maken van penselen voor sumi-e en kalligrafie. Daar heb ik met veel plezier een workshop penselen lijmen gevolgd. De sensei daar leek in eerste instantie bijzonder streng, maar bleek een goedlachse, vriendelijke meester. Ook de workshop inktstaven maken een dag later bij Kinkoen verliep in grote harmonie. Het is fijn om goede informatie te krijgen over de materialen waar je mee werkt en over het vakmanschap dat daarachter zit. En dat allemaal tijdens een heerlijke vakantie …

DE CIRKEL: VEELZIJDIG IN EENVOUD

Afgelopen weekend heb ik een bijzondere workshop mogen geven. Een workshop met als onderwerp “enso”, de zencirkel. Zo eenvoudig als de vorm zich voordoet, zo complex is de uitvoering en zo veel kun je aflezen aan het uiteindelijke resultaat. Het is een bijzonder aansprekende vorm, die in vele culturen van groot belang is. We hebben ons eerst los gemaakt door het schilderen van vele cirkels door elkaar, nat, droog, dun, dik, linksom, rechtsom . . . Vervolgens zijn we de cirkels gaan neerzetten met behulp van verschillende materialen. De deelnemers waren rechtshandig, maar bleken linkshandig verrassend vaardig in het schilderen van een cirkel. Daarover filosoferend kwamen we tot de conclusie, dat je als rechtshandige gewend bent cirkels te zetten door onze schrijfwijze van links naar rechts en letters als a, c, e, o enz. te schrijven. Ga je dit ineens met je niet-dominante hand doen, dan vraagt dit concentratie en aandacht, precies wat een cirkel nodig heeft. Later realiseerde ik me dat acceptatie in dit geval ook een grote rol speelt. Je verwacht van een “eenvoudige” vorm dat hij meteen goed op papier komt. Teken je met je niet-dominante hand, dan is de eerste verwachting “dat het toch wel niks zal worden”. De verrassing is des te groter als blijkt dat het tegendeel waar is.